مرغدار با برآیند قیمت روز جوجه یکروزه و با درنظرگرفتن واریته و نژاد آن ؛ اقدام به خرید جوجه یکروزه می نماید . این جوجه پس از هچ و چانه زنی های بین مرغدار و فروشنده و با درنظر گرفتن سود واسطه معامله و پس از پرداخت هزینه حمل و نقل و بیمه جوجه یکروزه وارد سالن می شود.

در شرایط امروز هر قطعه جوجه یکروزه که بین ۵۰ تا ۶۰ گرم وزن دارد با اضافه نمودن قیمت بیمه ، حمل و نقل و ….حداقل حداقل بیش از ۲۴۰۰ تومان تمام می شود و این تازه نقطه شروع ماجراست.

پس از خالی نمودن کامل جوجه ها در هر لحظه و هر ثانیه عددهایی به این ۲۴۰۰ تومان اضافه می شود ، از هزینه ی آب، شکر، پوشال، تمیز نمودن سالن و تجهیزات، ضدعفونی، کارگر، تعمیرات، دارو، واکسن، دان، ذرت، پول چایی و  … همه و همه بلافاصله پس از جوجه ریزی به قیمت ۲۴۰۰ تومانی اولیه اضافه می شود و این روند روزانه تا ۴۵ الی ۵۰ روز به علت افزایش مصرف دان و تلفات رو به افزونی می رود .

زمانی که تنها ۶۰ گرم از گوشتی که به این مرغ چسبیده است ۲۴۰۰ تومان می باشد آیا واقعا” سخت است پیش بینی قیمت مرغ زنده ؟ آیا رواست که مصرف کننده و مسئولین صرفا باعث و بانی افزایش قیمت مرغ را مرغدار بدانند؟ مطمئنا مرغداران کشور نهایتا نمی توانند بیش از ۸ الی ۱۰ درصد سود داشته باشند اما به علت ناتوانی کنترل قیمت تمام شده در زنجیره های قبلی توسط متولیان؛ چماق این بی تدبیری ها صرفا بر سر مرغداران کوبیده می شود؟ گویی مرغداران حقوق بگیر دولتند و موظف هستند در قبال حقوق دریافتی خود مرغ را به قیمتی تولید کنند که دولت و مردم دوست دارند؟ مگر مرغدارها دوست دارند که ذرت گران و جوجه گران و نفت گران و سویای گران بخرند؟ مگر ارزان می خرند و گران می فروشند؟

اگر مواد اولیه تولید گوشت مرغ ارزان باشد دولت و مردم حق دارند هرگونه گرانی در گوشت مرغ را محکوم کنند. اما زمانی که همه چیز گران است طبعا هزینه تولید افزایش پیدا خواهد کرد. آیا باید غیر از این باشد؟ کدام انسان عاقلی این موضوع را کتمان می کند؟

بنابراین اگر دولت احساس می کند که رزق و درآمد مردم به خرید گوشت مرغ که در حال حاضر ارزان ترین منبع پروتئنی کشور است نمی رسد؛ بهتر از کیسه حمایتی خود را باز کند و همانطور که برای چرخیدن چرخ صنعت خودرو و فروش خودروهای انبار شده اقدام به مطرح نمودن بسته حمایتی نمود؛ از جیب خود مابه التفاوت قیمت مد نظر خود را به مرغدار پرداخت نماید و مرغ را کیلوئی N تومن به دست مردم دهدچرا که مرغدار نمی تواند در سال ۳ بار و آن هم پشت سر هم عهده دار سوبسیدی شود که به آن تحمیل می گردد.

این نوشته را ساده نوشتم تا به سادگی متوجه شوید که این حداقل ممکن برای محاسبات می باشد.